ΕΥΧΗ (και Ελπίδα) ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΞΕΙ

Ο ΠΡΩΤΟΣ (αθώος) ΝΕΚΡΟΣ

στην ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ...

Πολιτικό άρθρο του Γιώργη Τ. Δόξα

 

 

Σίγουρα το χαμόγελο «χάθηκε»

· σίγουρα ο θυμός και η οργή έχουν ξεπεράσει τα όρια της ανθρώπινης λογικής

· σίγουρα δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει αύριο· και σίγουρα ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ (ΙΔΕΣ) έχουν

«απλώσει τα νύχια τους» της (δικαιολογημένης η μη) εχθρότητας προς πάσα κατεύθυνση.

Δυστυχώς το βεβαρυμένο κλίμα γίνεται πιο σκληρό και απειλητικό,

όταν κοινωνικά και πολιτικά γεγονό-τα κυριολεκτικά ενδυναμώνουν αυτη

 

την (υποβόσκουσα μέχρι σήμερα) Ατομική και Συλλογική στάση και εν

δυνάμει Κοινωνική Δράση και -πιθανή- Έκρηξη.

Όταν στο Ελληνικό Κοινοβούλιο (το Λίκνο της Ελληνικής Δημοκρατίας)

γίνεται πάρτυ σε επίπεδο χαμαιτυπείου· όταν διάφορες «κοινωνικές ομάδες» διαλύουν

τα πάντα

· όταν οι μέντορες της παιδείας και των τεχνών χυδαιολογούν απρεπώς και ασυστόλως· όταν «κα-

λοπληρωμένοι παπαγάλοι»

διαβρώνουν καθημερινά τους κεντρικούς ιστούς της Πατρίδας μας· όταν αθώοι

ηλικιωμένοι συμπατριώτες μας δολοφονούνται εν ψυχρώ· όταν η προοπτική μας ως Έθνος έχει αφεθεί στα

ταραγμένα μυαλά των Τροϊκανών· όταν οι λαθρομετανάστες διαφεντεύουν με την πορνεία και τα ναρκωτικά·

όταν η Παιδεία, η Υγεία και η Κοινωνική Πρόνοια

«πάνε κατά διαόλου»· όταν φοβάσαι να ξεστομίσεις καλημέρα ή καληνύχτα στον (στην) διπλανό σου· όταν οι (φίλοι μας) Μεμέτηδες βολτάρουν έξω από την αυλή

 

 

του σπιτιού μας· όταν έντιμοι και συνεπείς Έλληνες (ίδες) διαπιστώνουν ότι με το συνεχιζόμενο κούρεμα της σύνταξης του δεν θα  ᾿χουν ούτε και το τίμημα για την μακαρία οδό κι όταν διαπιστώνουν ότι για να επιβιώσουν

(όχι για να ζήσουν) τα παιδιά τους ο μοναδικός δρόμος είναι η φυγή στο εξωτερικό.

ΤΟΤΕ ως Χώρα, ως Πολίτες και ως Κοινωνία, μάλλον οδηγούμεθα στον Καιάδα του Αύριο.

Και ήρθε η τρα-

γική ώρα να σημάνουν οι καμπάνες όσο γίνεται πιο δυνατά - εκκωφαντικά θα έλεγα.

ΓΙΑ ΝΑ ΑΚΟΥΣΟΥΝ

ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΟΦΕΙΛΟΥΝ (και πρέπει) ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ ΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΜΠΑΝΑΣ.

Έχουν μέγιστη

Ιστορική - Κοινωνική και Πολιτική ευθύνη για να δώσουν έμπρακτες - θαρραλέες και δυναμικές

λύσεις. Ας αφήσουν τις πεζοδρομιακές λογομαχίες και τις ουρανομήκεις (εντός και εκτός του Κοινοβουλίου) κραυγές.

 

Πρέπει να εμπεδώσουν Σήμερα κιόλας, ότι απ’ άκρο σε άκρο η Ελλάδα «βράζει». Και φοβάμαι

- ότι σε κάποια χρονική στιγμή- «το καζάνι θα σκάσει».

Θα’ ναι μέγιστη Εθνική ντροπή να ξαναγυρίσουμε σε

εποχές που ο ένας αδερφός ήταν ο εχθρός του άλλου.

Αυτά τα τραγικά γεγονότα απαγορεύονται στην Ελλάδα του 2013,

 

ρητώς και δια ροπάλου. Η ανθρώπινη Ζωή - Ύπαρξη είναι και σημαντική και πολύτιμη. Προς τού-

το απευθύνω ΕΥΧΗ (και έκκληση) να διαφυλάξουμε (και προστατεύσουμε)

την ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΖΩΗ. Ό,τι κι αν γίνει

 

(είτε αθώο ή κατευθυνόμενο), ΟΛΟΙ ΜΑΣ να λειτουργήσουμε ως μία ΑΣΠΙΔΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

για να μη «χυθεί αίμα».

Και δη να μην θρηνήσουμε στην Χώρα του Παγκόσμιου Πολιτισμού, τον πρώτο

(ΑΘΩΟ) νεκρό.

Εύχομαι το σημερινό μήνυμα να γίνει και κατανοητό και αποδεκτό. Καλό (κι όχι «θερμό»)

καλοκαίρι...

Γιώργης ΤάΚη Δόξας

1. Αθήνα, 17 Ιουλίου 2013